Vandaag mocht ik na een week antibiotica weer van het infuus af! Heerlijk! Alles is fijner als je je gewoon los kunt bewegen. Dat begint al met douchen en aankleden ’s morgens. Ik heb vandaag niet zoveel bijzonders gedaan. Vanmorgen had ik gezellige visite en verder heb ik vooral veel bewogen. Yoga in de ochtend en drie keer een halfuur wandelen in stevig tempo, verdeeld over de dag. En vanmiddag bij de fysio zwoegen op de fiets en krachttraining gedaan.
Een fietsfilmpje zou de fysiotherapeut nog naar me mailen, maar ik heb het nog niet binnen.
Ik heb ook een foto van mijn status gemaakt, waarop ik bij elke sessie een sticker mag plakken. Die stickers zijn een verbeterpunt, waar Katja en ik de eerste weken constant om hebben gezeurd, net zolang tot we het voor elkaar hadden! En inmiddels is er geen patiënt meer die zonder sticker weggaat na het sportuurtje. Ook alle stoere mannen willen eerst een zeemeerminplaatje na hun training, voordat ze weer naar hun kamer teruggaan ?
Ik had eigenlijk mijn stappen naar de 10.000 willen afronden, maar tijdens de laatste 1.000 stappen voelde ik blaren ontstaan op het nieuwe, roze babyvelletje onder mijn voeten. Toen ben ik maar gestopt, want het zou een beetje zuur zijn als ik morgen niet buiten kan wandelen, terwijl ik de hele week zo hard heb getraind op mijn conditie en beenspierkracht.
Want geen infuus meer, betekent dus ook lekker naar huis voor het weekend!
Het is vandaag precies 3 maanden geleden dat ik, op 23 augustus, heel plotseling werd opgenomen in het ziekenhuis. En in al die 3 maanden heb ik maar 13 nachten naast mijn liefste kunnen slapen. Maar daar komt morgen dus gelukkig weer een nachtje bij! ❤
