Bericht van Dennis

Dag 305

Het is inmiddels alweer tien dagen geleden dat ik iets heb gepost over Annemiek. Er is in die tien dagen best veel gebeurd, ik zal proberen om het kort samen te vatten.
Na de operatie van 31 oktober heeft Annemiek voornamelijk geslapen. Ik was er iedere dag en (bijna) iedere dag kwam ik Gerard daar tegen. Ik vertelde wat er was gebeurd, wat er in de wereld en ons gezin gebeurde in de hoop dat ze daar iets van mee zou krijgen.

Maandagochtend kwam ik met Stijn bij haar kamer en daar was ze … wakker! Dat gaf hoop. Ik heb haar uitgelegd wat er was gebeurd, de opreatie, het slapen, van alles. Ze kon zich niets meer herinneren van na donderdag-ochtend.

Een dag later verhuisde Annemiek naar de afdeling Medium care, in afwachting van een plekje op de verpleegafdeling. Het was nog niet helemaal duidelijk of ze terug zou gaan naar hematologie, of naar ‘nierziekten’ op de afdeling Interne geneeskunde.
Die avond werd ze weer zieker en is er een nieuwe CT-scan gemaakt. Daarop was weer vocht en gas te zien in de buikholte. Er werd gedacht om met een punctie wat vocht te verzamelen om daarin te kijken of er misschien een bacterie in zat die zorgde voor de gasvorming.
Met haar lage bloedplaatjes zou dat echter risicovol zijn.

Op donderdag is ze gedialyseerd. Dat gebeurde pas om twee uur, de dialyse nam 4 uur in beslag waardoor we uiteindelijk pas om kwart voor acht op de verpleegafdeling aankwamen. Inmiddels was Cato daar al met Sonja. We hebben in afwachting van de verpleging en de zaalarts de kamer ingericht. Na een lange dag leek het erop dat we eindelijk weer wat voorzichtige stapjes vooruit konden zetten.
Dat liep helaas anders.

Vrijdag kwam ik bij haar op de kamer, met het idee dat we rustig zouden gaan opbouwen. Misschien wat fysiotherapie, eindelijk weer even wassen en/of douchen, want dat gaat niet op intensive care, en eindelijk een normale pyjama aan in plaats van de operatiejas.
Annemiek probeerde overeind te komen omdat ze naar de wc wilde. Dat ging niet goed. Haar bloeddruk kelderde en ze viel flauw.
Binnen no time stond de ijsberg vol artsen en verpleegkundigen.
Er werd snel besloten om haar weer naar Intensive care te brengen.

Vanmorgen was ik weer bij haar, na een weekend waarin zij niet veel meer deed dan slapen en zo af en toe een beetje kon communiceren. Dat was nu wel anders. We hebben gezellig kunnen praten en ze is vanmorgen zelfs een tijdje uit bed geweest. Annemiek is weer strijdbaar. Ze heeft alle energie nodig om weer beter te worden, dus facebook en whatsapp zullen zullen nog even moeten wachten.
Tot die tijd zal ik proberen om jullie een beetje op de hoogte te houden.

Eén antwoord op “Bericht van Dennis”

  1. Prachtig nieuws,wat ik met tranen hebben zitten lezen,heel veel sterkte en houd moed!!

Reacties zijn gesloten.