Dag 15
Zaterdag naar huis gaat het niet worden, maar dat is ook niet erg. Ik kon me er al niks bij voorstellen toen de professor het zei. De verpleging zegt dat hij nogal snel zegt dat patiënten naar huis kunnen en als je naar mijn cijfertjes kijkt kan het ook (vandaag al).
Maar eten lukt nog echt niet goed, vanmorgen met veel pijn en moeite heb ik een klein ontbijtje gegeten en een uur later kwam alles er weer uit. Alles staat me nog tegen en iedere hap is een strijd. Ik moet eerst in staat zijn om voldoende te kunnen eten en drinken en mijn medicijnen in te nemen en dat is op dit moment gewoon echt nog niet het geval.
Maar het is prima zo, want ik weet dat de dag eraan zit te komen dat ik naar huis mag, naar mijn lieverds. En ik ga liever dinsdag ‘voorgoed’ naar huis, dan morgen naar huis en maandag weer terug, omdat het niet lukt. Ik ben sinds vandaag wel uit de isolatie, dus bezoek hoeft geen mondkapje meer voor (tenzij ze een beetje verkouden zijn) en ik zelf ook niet meer als ik op de gang ga wandelen.
Ik probeer nog steeds elke dag een rondje meer te lopen, vandaag ‘moet’ ik er 19 lopen van mezelf en daarvan heb ik er 10 gedaan. De rest loop ik straks samen met mijn bezoek, dan mogen zij de infuuspaal duwen ?
Vanmiddag heb ik nog bezoek gehad van de studenten van de opleiding kunstzinnige therapie en heb ik weer een schilderij gemaakt. Ik begon zomaar een beetje te klooien, maar uiteindelijk vond ik het eruit zien als mijn traject hier in Leiden. Links het begin en de moeilijkste periode en dan naar rechts steeds een beetje meer naar het licht, steeds zonniger, maar mijn nieuwe gezonde leven ❤
