Het is nog steeds goed vertoeven in het Haga. Mijn huiskat Pantoef en ik vermaken ons prima! Hoewel Pantoef inmiddels óók wel een zakje bloed kan gebruiken, want hij is een beetje slapjes vandaag.
Ik zelf heb dinsdag een zakje rode bloedcellen gekregen en woensdag een portie bloedplaatjes. Daar knapt een mens weer van op (van de rode bloedcellen dan, van de plaatjes merk je qua conditie niks, maar die zijn dan weer belangrijk voor de bloedstolling).
De enige klacht die ik op dit moment heb is dat mijn mond (met name mijn tong en tandvlees) elke dag iets meer pijn doet. Dat merk ik met het eten en drinken van dingen zoals jus d’orange en kiwi en ook aan harde dingen, zoals cruesli, chips of harde broodkorstjes. Het is nog niets vergeleken met de pijn die ik tijdens mijn eerste kuur had, dus als het zo blijft als nu, teken ik daarvoor!
Ik kom mijn dagen nog steeds door met yoga, fietsen, wandelen met mijn stappenteller, haken, tv kijken, visite ontvangen en knutselen. Die stappenteller bleek tijdens het haken ook stappen te tellen ? dus nu draag ik hem alleen nog op het moment dat ik echt rondjes ga lopen door de gangen (vandaag heb ik al 7000 stappen gezet!).
Door mijn dip merk ik wel dat ik nu sneller moe ben. Waar ik vorige week nog de hele dag als een duracell konijn door bleef gaan, merk ik sinds een dag of drie dat een middagdutje echt wel nodig is. Om te voorkomen dat er tijdens mijn slaapje steeds mensen binnen komen vallen, met de beste bedoelingen overigens, hang ik dan een briefje op de deur, waarop staat dat ik slaap. Tot nu toe was dat een lelijk kladje, maar vandaag bedacht ik, toen ik al met één voet in mijn bed stapte, dat dat ook best anders kon. Dus heb ik mijn ziekenhuis hobbies uitgebreid met tekenen en handletteren en een mooi nieuw bordje zitten knutselen.
Minpuntje was dat, tegen de tijd dat het af was, mijn volgende bezoek alweer voor de deur stond en mijn middagdutje erbij ingeschoten was…
Vanavond dus maar meteen na het sinterklaasjournaal naar bed ?
Op het thuisfront heeft Cato het stokje doorgegeven aan Dennis, die heeft nu koorts en keelpijn. Het is dus even afwachten of een weekendje thuis er deze keer in zit.
Tot slot nog een leuk weetje:
Zoals je bij een boom de leeftijd in jaren kunt tellen aan het aantal ringen, zo kun je aan de ringen in mijn vingernagels zien hoeveel chemokuren ik heb gehad! Gelukkig hoef je míj er niet eerst voor door te zagen ?
