Dag 285
Ondanks ons optimisme en onze positiviteit, zijn de dokters van mening dat hopen op verbetering van de nierfunctie, hopen op een wonder is. Sommigen hopen nog steeds stiekem met ons mee, maar we kunnen er niet langer op wachten.
Morgenmiddag wordt er een slang in mijn buikvlies ingebracht, die daar een week goed moet vasthechten, zodat ik klaar ben voor dialyse. Dit is een redelijk kleine ingreep die gelukkig niet onder volledige narcose hoeft.
Er zijn verschillende vormen van dialyse, bij de ene manier ga je drie keer per week voor een uur of 4 aan een apparaat in ziekenhuis, waarbij het bloed door een kunstnier wordt gefilterd. Bij de andere manier sluit je jezelf 7 nachten per week thuis aan op een machine, die het via het buikvlies het vocht en de afvalstoffen afvoert.
Dat laatste is wat er in ieder geval voorlopig gaat gebeuren, op advies van de artsen.
Ik heb stapels informatie en filmpjes gekregen, maar nog nergens naar gekeken. Het is zoveel ineens. Zo ingrijpend. Maar het moet.
Ik begrijp er zelf nog maar een beetje van, dus uitleggen hoe het allemaal zit kan ik nog niet.
Ik ben vooral verdrietig.
Maar ook strijdbaar en we gaan hier ook onze weg wel weer in vinden.
Heel veel sterkte Annemiek,we blijven voor je bidden en hopen dat je je inmiddels iets minder verdrietig voelt!!
heel veel sterkte hoor!
groetjes Hans en Rita
Heel veel sterkte vandaag