31 december 2018

31 december 2018

Het zou heel makkelijk zijn om te zeggen dat 2018 niet mijn jaar was, maar dan zou ik een geweldig mooi jaar toch echt tekort doen.

In augustus heb ik met mijn lieve, leuke gezin misschien wel de beste vakantie ooit beleefd. Rondtrekkend door Zweden, genietend van het prachtige land, maar vooral ook van elkaars gezelschap hebben we zulke mooie herinneringen gemaakt. Herinneringen waar ik met veel plezier en liefde aan terugdenk en die mij de afgelopen maanden door mijn zwartste nachten hebben geholpen.

Ook was 2018 het jaar waarin ik voor het eerst van mijn leven een beroepsopleiding heb afgerond. Keihard heb ik daarvoor gewerkt en zelden was ik zó trots op mezelf, als op de dag dat ik mijn diploma doktersassistent in ontvangst mocht nemen. Op mijn 47e had ik dat, na 2 jaar bikkelen en met grote steun van mijn 4 liefsten, toch maar mooi voor elkaar gekregen!

En ja, ik werd in augustus weliswaar ziek en de afgelopen 4 maanden zijn voor ons alle vijf zwaar en soms verdrietig geweest. Maar ik ben door die heftige periode wel trotser dan ooit op mijn fantastische gezin, want wát een een kanjers zijn het. Ik was altijd al heel gelukkig met ze en trots op ze, maar wat zijn ze een grote steun voor me en wat vormen we met zijn vijven een superteam! Dat wist ik al, maar het is me nóg duidelijker geworden. Net als de geweldige mensen die we om ons heen hebben. De hulp en steun, de warmte en liefde die we al maanden krijgen van zoveel lieve mensen is hartverwarmend en maakt dat we ons gedragen voelen. Een uitdrukking die ik wel kende, maar nooit eerder zo duidelijk heb gevoeld. Dank daarvoor.

Er is dus veel moois om op terug te kijken en om dankbaar voor te zijn. Het nieuwe jaar begint voor ons spannend, zwaar en onzeker, maar we beginnen er vol vertrouwen aan. En we hopen dat jullie ons ook in de komende maanden net zo blijven steunen met positieve gedachten en onze overtuiging in een goede afloop blijven delen.
Ik wens jullie voor het nieuwe jaar alles wat ik mezelf ook toewens: Het jaar in gezondheid te mogen doorkomen, omringd door de liefsten.

Liefs, Annemiek

Me, myself and a wandeling

Heerlijk genoten van een stevige wandeling, nadat ik in het ziekenhuis vanmorgen (redelijk) goede bloeduitslagen heb gekregen. Ik hoef in ieder geval niet meer terug te komen tot mijn opname in Leiden.
Tijdens het wandelen heb ik nog een haiku geschreven:

Zomaar een maandag
De zon, de polder en ik
Mijn leven is mooi

Anders naar het leven kijken?

Mensen vragen me de laatste tijd weleens of ik denk dat ik ‘na de leukemie’ anders naar het leven zal kijken. Meer bewust van al het geluk dat we hebben, gelukkig zijn met gewone, vanzelfsprekende dingen, meer genieten van de kleine dingen in het leven, meer relativeren, dankbaar zijn, dat soort dingen. 
Ik denk het niet. Dat was precies hoe ik al jaren in het leven stond. Daar had ik heus geen leukemie voor nodig.

Ik heb de állerliefste man die er is! Én de allerliefste kinderen!
En dan zijn we met zijn vijven óók nog eens allemaal gezond en hebben we een dak boven ons hoofd. Én heel veel lieve, fijne mensen om ons heen.
Ik ben toch zo'n bevoorrecht en gelukkig mens!
#CountYourBlessings